قصيدة تجلى لى المحبوب للمولانا العارف بالله تعالى فضيلة الشيخ سيدى سعد الدين الجباوى

( من كلام سيدى سعد الدين )

بسم الله الرحمن الرحيم

تجلى لى المحبوب فى كل وجهة ** فشاهدته فى كل معنى وصورتى
وخاطبنى منى بكشف سرائرى ** فقال اتدرى قلت انت حقيقتى
فاوصلت ذاتى باتحادى بذاته ** بغير حلول بل بتحقيق نسبتى
فصرت فناء فى بقاء مؤبد ** لذاتى بديمومية سرمديتى
وغيبى عنى فاصبحت سائلا ** لذاتى عن ذاتى لذات بقيتى
فاغدوو امرى بين امرين واقفا ** علوى اشجانى ووهمى منيتى
خبات له فى جنة القلب منزلا ** ترفع عن سعدا وهند وعلوتى
انا ذلك القطب المشرف امره ** فكل مدار الكل من حول ذورتى
انا شمس ادراك العقول ولم اقل ** ولا غبت الا عن قلوب عميتى
يرونى فى المراة وهى صدية ** وليس يرونى بالقلوب الصديتى
وبى قامت الاشياء فى كل امة ** بمختلف الآراء والكل امتى
ولا جامع الا ولى فيه منبر ** وفى حضرة المختار فزت ببغيتى
وما شهدت عينى سوى عين ذاتها ** وان سواها لا يلم بفكرتى
بذاتى تقوم الذات فى الذات فى كل ذروة ** اجدد فيها حلة بعد حلتى
وليلا وهند والرباب وزينب ** وعليا وسلما بعدهن تقيتى
عبارات اسماء بغير حقيقة ** وما لوحوا بالقصد الا بصورتى
نعم نشئتى فى الحب من قبل آدم ** وسرى فى الاكوان من قبل نشئتى
انا كنت فى العليا مع نور احمد ** على الدرة البيضاء فى خلويتى
انا كنت فى رؤيا الذبيح فداؤ ** بلطف عناياتى وعين حقيقتى
انا كنت مع عيسى فى المهد ناطقا ** واعطيت داوود حلاوة نغمتى
انا كنت مع ادريس لما اتى لما اتى العلا ** واسكن فى الفردوس انعم بقعتى
انا كنت مع نوح بما شهد الورى ** بحارا وطوفانا على كف قدرتى
انا القطب شيخ الوقت فى كل حالة ** انا العبد سعد الدين شيخ الطريقة